Ilang taon lamang ang nakakaraan ng matuto akong mag venture out sa mundo natin. Siguro ay nasa 5 years ako na ang nakakaraan nun. Marami akong ginawa para matutong makisayaw sa indayog ng ating komunidad.
Unang una kong naalala ay ang pagsali sali sa mga m2m sites tulad ng guys4men.com. Nakalimutan ko na rin ang aking account dun. Dito, nagbabasa ako ng mga forums, mga pag aaway nila o matamis na pgsasagutan. Dito, napansin ko na uso pala ang GEB ika nga nila. Magkikita kita ang lahat ng sa g4m lamang nagkakadaupang palad.
Minsan, sa likod pala ng mga maaangas na katawan ay may mga lalaking sumisigaw ng kalayaan. At minsan, masyado sin obvious ang galaw nila na kung discreet ka ay aayaw ka na makasama sa kanila.
May iba din dito na nakabandera na ang mukha, mapa guapo man o pangit. Naghahanap ka man ng karelasyon o ka s**, pede ka dito.Or kung gusto mo lamang mag chill dito ka.
Naaalala ko nuon, may ka meet dapat ako sa g4m. Ansabi niya guapo sia, nagsend pa nga ng pic. I sent mine afterwards and we both agreed to meet up. Actually, it was a meetup with the sexual intent.
Sabi nia, he's 5'7 tall, moreno, medium built, at di daw siya chub. OK naman ang itsura niya, malakas ang dating at maangas. We decided to meet around 7pm sa q.ave malapit sa kanilang lugar.
I arrived about 7:15 that night tapos di siya agad dumating. Ang sabi nia, punta na lang ako sa house nila, konting lakad na lang daw. He gave me the exact location then punta na ako.
When I was infront of the house, i texted him. Wala siyang reply. After 10 minutes waiting, i decided to go home na lang. Then I received a text saying andun na raw sia tapat ng house so bumalik ako..
Tapos, pagdating ko dun. Bagooom! isang chub na short looking person. Usli ang labi at screaming ang pagkatao. Nakita niya ako at tinawag. Lumapit naman ako.
Nagkuentuhan kami saglit then he asked, "So panu? Game na?"
"Sorry pare, i hate liars and pretenders. Aalis na lang ako kesa masapak pa kita."
I quickly strode my way out of his sight. Na asar lang ako, kaya ever since takot na ako sa meet up. di mo alam kung ano ugali ng mga ka meet mo.
Hirap din pala ang usapang cyber space.
Thursday, November 25, 2010
Sunday, November 21, 2010
Rebirth
Tama nga ang sabi ng ilan. Pagkatapos mong bumagsak, maputikan at mahirapan, darating ang panahon na aahon ka ulit mula sa baba. Kailangan na at some point in time, matutunan mo na maging malakas at harapin ang problema.
Naka dalawang buwan na rin pala nang huli akong nagsulat muli. Ngayon na okay na ako, matapos ang aming paghihiwalay, babalik ako sa gawain na komportable akong gawin..ang magsulat. Dito ko nailalabas ang lahat ng saloobin ko at dito, totoo ako.
Napansin ko sa last post ko na masyado nga pala akong nasaktan non. Umasa ako at naghintay. Pinilit kong ayusin ang isang bagay na sa simula pa lang alam ko na na hinding hindi ko maaayos.
I retreated from this blogsite to fix things pero dito rin lang pala ako makakahanap ng solace. Mas okay pa pala kausap minsan ang mga bloggers kaysa sa mga taong nakakausap mo ng harapan.
So now, I have been fully replenished and reborn. I am back sa sirkulasyon ng blog.
:D
Naka dalawang buwan na rin pala nang huli akong nagsulat muli. Ngayon na okay na ako, matapos ang aming paghihiwalay, babalik ako sa gawain na komportable akong gawin..ang magsulat. Dito ko nailalabas ang lahat ng saloobin ko at dito, totoo ako.
Napansin ko sa last post ko na masyado nga pala akong nasaktan non. Umasa ako at naghintay. Pinilit kong ayusin ang isang bagay na sa simula pa lang alam ko na na hinding hindi ko maaayos.
I retreated from this blogsite to fix things pero dito rin lang pala ako makakahanap ng solace. Mas okay pa pala kausap minsan ang mga bloggers kaysa sa mga taong nakakausap mo ng harapan.
So now, I have been fully replenished and reborn. I am back sa sirkulasyon ng blog.
:D
Saturday, September 25, 2010
Magulong Isip
Matagal tagal na rin pala nang huli akong nakapag post dito. Akala ko nga ay di na ulit.
Lately, I have been experiencing some problems regarding my relationship. Di ko alam kung paano pero parang may nagbago. Alam niyo yung pakiramdam na parang may mali pero di mo alam kung saan?
Kaya nagdecide ako na magfocus na lang muna sa relationship ko kaya di ako masyado nakaka online. I gave time and effort to save the relationship. Fix this as soon as possible. Sayang naman ang a year of being together namin kasi medyo matagal na rin yun.
Akala ko nung una, ako ang may fault. Marahil kasi, di ko na rin siya nabibigyan ng halaga kasi lagi ako busy sa work. Pero napansin ko, malala na pala ang problema namin. Parang mas lalo kami nag away at ang nagiging mali lagi ay ako. Di siya nakikinig sa akin at lagi niya ako iniisipan ng masama tulad ng pagkakaroon ko 'raw' ng 3rd party.
Pero honestly walang third party. Siya lang talaga at wala ng iba pa. Kung saan man niya hinugot at mga ideyang yon ay sa kanya na lang siguro nanggaling.
Minsan nga, nasa work ako ay tumatawag siya sa cellphone ko pero di ko pede sagutin ang phone ko dahil ako ang mapapagalitan. Alam naman niya un, at lalong alam niya ang aking schedule.
Nang buksan ko ang aking cellphone after ng shift ko, ang dami na niya sinasabi. Baka daw may kasama ako kaya di ko sinasagot kaya pinaliwanag ko naman sa kanya ang totoo kaso parang may fixed na siyang scenario na naisip kung bakit di ko nasagot ang phone ko.
Nakakapagod na rin pala. Bakit nga ba nahihirapan na ako? Paliwanag ako ng paliwanag pero bakit di sia nakikinig?
Nitong huli, naisip ko, pano kung gawin ko nga ang binibintang niya sa akin. Ang maghanap ng iba, ung iintindi sa kin. Nalilito na rin kasi ako, parang ako na lang ang gumagawa ng paraan para maayos to. Baka may makatulong..
Binuhay ko muli ang aking isang account na dati ko nang kinalimutan. Hindi niya alam ang tungkol sa account na ito kasi di ko na rin masyado ito inoopen at dati pa to, bago pa naging kami.
Mga ilang minuto pa lang ako online ay may mga nagmessage na rin. May mga ilan na pumukaw ng interes ko pero nakokonsiyensiya ako. Buti na lang at hindi nakapost ang face pic ko dun.
Nang pa out na rin ako, may isang nagmessage sa kin na wala rin face pic pero familiar ang body pic. Siya un, alam ko dahil ako pa ang kumuha ng pic nia na un. Nakikipagkilala sia sa akin. Nagtatanong kung maaari bang makipagkita or makipagkilala.
Nakakagulat at napakasakit.. Bakit? Kelan pa? Sia nga ba ito?
Andaming pumapasok sa isip ko. Di ko na alam ang gagawin ko. Sinubukan ko sia. Nakipagpalitan ako ng face pic pero ginamit ko ang pic ng iba na nakita ko lang sa facebook. Half praying ako na sana ay hindi sia un. Na gnagamit lang ang body pic nia.
Sa sumunod niang mensahe, nakalagay na ang face pic nia. Matikas ang porma at maangas ang mga mata. Hinding hindi maikakaila, siya nga ang kachat ko.
Dali dali kong isinara ang aking account. Di ko na alam ang gagawin ko. Baka kasalanan ko.. Baka ako ang may mali kaya naghanap sia ng iba? Baka di ito totoo. Baka ganito. Baka ganyan..
Di ko alam, naguguluhan ako.. Tama bang tapusin ko na rin ito? Masakit na, pero kaya ko na ba? Ayoko ng ganitong pakiramdam.. DI ko na alam ang gagawin ko..
Lately, I have been experiencing some problems regarding my relationship. Di ko alam kung paano pero parang may nagbago. Alam niyo yung pakiramdam na parang may mali pero di mo alam kung saan?
Kaya nagdecide ako na magfocus na lang muna sa relationship ko kaya di ako masyado nakaka online. I gave time and effort to save the relationship. Fix this as soon as possible. Sayang naman ang a year of being together namin kasi medyo matagal na rin yun.
Akala ko nung una, ako ang may fault. Marahil kasi, di ko na rin siya nabibigyan ng halaga kasi lagi ako busy sa work. Pero napansin ko, malala na pala ang problema namin. Parang mas lalo kami nag away at ang nagiging mali lagi ay ako. Di siya nakikinig sa akin at lagi niya ako iniisipan ng masama tulad ng pagkakaroon ko 'raw' ng 3rd party.
Pero honestly walang third party. Siya lang talaga at wala ng iba pa. Kung saan man niya hinugot at mga ideyang yon ay sa kanya na lang siguro nanggaling.
Minsan nga, nasa work ako ay tumatawag siya sa cellphone ko pero di ko pede sagutin ang phone ko dahil ako ang mapapagalitan. Alam naman niya un, at lalong alam niya ang aking schedule.
Nang buksan ko ang aking cellphone after ng shift ko, ang dami na niya sinasabi. Baka daw may kasama ako kaya di ko sinasagot kaya pinaliwanag ko naman sa kanya ang totoo kaso parang may fixed na siyang scenario na naisip kung bakit di ko nasagot ang phone ko.
Nakakapagod na rin pala. Bakit nga ba nahihirapan na ako? Paliwanag ako ng paliwanag pero bakit di sia nakikinig?
Nitong huli, naisip ko, pano kung gawin ko nga ang binibintang niya sa akin. Ang maghanap ng iba, ung iintindi sa kin. Nalilito na rin kasi ako, parang ako na lang ang gumagawa ng paraan para maayos to. Baka may makatulong..
Binuhay ko muli ang aking isang account na dati ko nang kinalimutan. Hindi niya alam ang tungkol sa account na ito kasi di ko na rin masyado ito inoopen at dati pa to, bago pa naging kami.
Mga ilang minuto pa lang ako online ay may mga nagmessage na rin. May mga ilan na pumukaw ng interes ko pero nakokonsiyensiya ako. Buti na lang at hindi nakapost ang face pic ko dun.
Nang pa out na rin ako, may isang nagmessage sa kin na wala rin face pic pero familiar ang body pic. Siya un, alam ko dahil ako pa ang kumuha ng pic nia na un. Nakikipagkilala sia sa akin. Nagtatanong kung maaari bang makipagkita or makipagkilala.
Nakakagulat at napakasakit.. Bakit? Kelan pa? Sia nga ba ito?
Andaming pumapasok sa isip ko. Di ko na alam ang gagawin ko. Sinubukan ko sia. Nakipagpalitan ako ng face pic pero ginamit ko ang pic ng iba na nakita ko lang sa facebook. Half praying ako na sana ay hindi sia un. Na gnagamit lang ang body pic nia.
Sa sumunod niang mensahe, nakalagay na ang face pic nia. Matikas ang porma at maangas ang mga mata. Hinding hindi maikakaila, siya nga ang kachat ko.
Dali dali kong isinara ang aking account. Di ko na alam ang gagawin ko. Baka kasalanan ko.. Baka ako ang may mali kaya naghanap sia ng iba? Baka di ito totoo. Baka ganito. Baka ganyan..
Di ko alam, naguguluhan ako.. Tama bang tapusin ko na rin ito? Masakit na, pero kaya ko na ba? Ayoko ng ganitong pakiramdam.. DI ko na alam ang gagawin ko..
Wednesday, August 18, 2010
The Ex Scenario
In this life, we experience a lot of things. And it will never be amiss to say that we had experienced loving so much at one point. And there comes the time that we had also experienced getting hurt so much as well. But The tricky part is, oftentimes, the person whom you have loved the most is the same person who has hurt you so much. It is ironic, yet true.
You had struggled so much to get over him for months or even years. And there in front of you, just a few steps away and standing discreetly, is that guy. He still has the same eyes, same smile and same gestures. What will you do?
Try to walk past him and pretend you weren't able to notice him? Good idea. But then, when you were passing by, he saw you and called your attention. Now, you are in front of him and what will you do?
The first question would initially be, "Musta ka na?". You would instantly and instinctively say that you are "okay." Then the conversation will probe further. Would you excuse yourself so that you can avoid that conversation or not?
You know that after him, you had never had a successful relationship that lasted longer. You know that you might have forgotten about him already yet as you see him again, as if it struck a nerve in you. As if something needs to be done.
According to a psychologist, this is where our fight or flight emotional response takes place. It determines how strong you are. If you fight, there will be casualties if you lose. If you flee, you can avoid the confrontation. Take the risk or Leave the risk behind?
Most fighters, they do this thing. They try to impress their ex's as to tell them that they had been good since their last breakup. Sometimes, they need to tell lies and brandish ideas of their current relationship. The ending, they could win this fight by using a gun with an empty ammunition.
But the backfire could also come, when your ex starts to tell you about his relationship. He says that he is also in a current relationship and is very happy and contented. You can see the truth in every word he says. As much as you would like to, how you wish that he was just doing the same thing that you are doing. Pointing a gun without an ammunition. You wish that he was also just telling you lies and that he had never been happy after your relationship.
But then there is the other one, when we choose flight. When you choose to flee, you avoided confrontation. You avoided the casualties yet you also miss the opportunity to ask him how he is. You miss the opportunity to say the things that you could say. There are many what ifs and it will be left unanswered. That agony is most often, unbearable.
What do you think is the best thing to be done? Be the fighter but leave some space wherein you can flee whenever you need to. Honesty is the best offense at this time yet hold on to your emotions, this would be your Achilles' heel. Tell him the truth about your status but keep yourself shielded. Always show a fighting face. You should never back down in your conversation, just be honest.
Who knows, it could end in an even favorable scenario if you found out that there are still chances for the both of you. However, do not keep your hopes up. Remember, keep yourself guarded. Sometimes, our ex's are the greatest ghosts that we need to face to move on.
:D Go!
*******************************
Picture this out. You are in a mall or some place where there are lots of people. On that day, you decided to just stroll out alone. As you pass by people around you, a familiar person's face struck your sight. He is your EX and you loved him so much before but those were parts of your past already. You had each other for months or years. Yet, your relationship didn't end well and there was no closure.You had struggled so much to get over him for months or even years. And there in front of you, just a few steps away and standing discreetly, is that guy. He still has the same eyes, same smile and same gestures. What will you do?
Try to walk past him and pretend you weren't able to notice him? Good idea. But then, when you were passing by, he saw you and called your attention. Now, you are in front of him and what will you do?
The first question would initially be, "Musta ka na?". You would instantly and instinctively say that you are "okay." Then the conversation will probe further. Would you excuse yourself so that you can avoid that conversation or not?
You know that after him, you had never had a successful relationship that lasted longer. You know that you might have forgotten about him already yet as you see him again, as if it struck a nerve in you. As if something needs to be done.
According to a psychologist, this is where our fight or flight emotional response takes place. It determines how strong you are. If you fight, there will be casualties if you lose. If you flee, you can avoid the confrontation. Take the risk or Leave the risk behind?
Most fighters, they do this thing. They try to impress their ex's as to tell them that they had been good since their last breakup. Sometimes, they need to tell lies and brandish ideas of their current relationship. The ending, they could win this fight by using a gun with an empty ammunition.
But the backfire could also come, when your ex starts to tell you about his relationship. He says that he is also in a current relationship and is very happy and contented. You can see the truth in every word he says. As much as you would like to, how you wish that he was just doing the same thing that you are doing. Pointing a gun without an ammunition. You wish that he was also just telling you lies and that he had never been happy after your relationship.
But then there is the other one, when we choose flight. When you choose to flee, you avoided confrontation. You avoided the casualties yet you also miss the opportunity to ask him how he is. You miss the opportunity to say the things that you could say. There are many what ifs and it will be left unanswered. That agony is most often, unbearable.
What do you think is the best thing to be done? Be the fighter but leave some space wherein you can flee whenever you need to. Honesty is the best offense at this time yet hold on to your emotions, this would be your Achilles' heel. Tell him the truth about your status but keep yourself shielded. Always show a fighting face. You should never back down in your conversation, just be honest.
Who knows, it could end in an even favorable scenario if you found out that there are still chances for the both of you. However, do not keep your hopes up. Remember, keep yourself guarded. Sometimes, our ex's are the greatest ghosts that we need to face to move on.
:D Go!
Thursday, August 12, 2010
Panaghoy
Minsan daw sa buhay ng tao ay dumarating ang pagkakataon na down na down ka. AT sa pagkakataon na yun ay saka ka makakaramdam ng panghihina. Pano mo naman malalampasan yun kung mag isa ka lang di ba? AT lalo na paano ka naman makakahingi ng tulong sa mga tao na hindi naman nakakaunawa sa iyo?
Ganyan ako madalas. Palibhasa ay tago ang aking tunay na pagkatao, madalas naka isantabi ang aking mga nararamdaman. Mahigpit sa aming pamilya, si kuya ko na nagkataon na isang bakla rin katulad ko ay sari saring panlalait ang dinanas sa sarili mismo naming pamilya. Parang ginusto ba namin ito?
Paano kaya ako? Sasapitin ko rin ang ganoong pagkakataon, alam ko. Mararanasan ko rin ang matawag ng masasakit na salita, ang mabugbog ng magulang at kamuhian ng ibang tao. Sila na hindi makaunawa sapagkat ang tingin nila sa atin ay iba.
Pero hanggang ganito na lang ba ako? Nagtatago? Mag-isa? Paano kung sabihin ko na ang totoo, ano kaya ang kahihinatnan ko. Gusto kong maging malaya. Gusto kong maging ako..dati pa man.
Madalas, nakakakita ako ng mga lalaking masaya sa piling ng partner nila. Open sila sa public at di sila natatakot. I wish I have the same guts.
*****TOK TOK TOK*****
Isang katok sa pinto ang nagpatigil sa aking pag mumuni muni. Doon ko napansin na medyo basa ang mata ko dahil sa pag iyak. Nagpunas ako ng mata at binuksan ang pinto ng aking kwarto. Nakatayo si Nanay sa labas ng pinto.
"Kakain na. Bumaba ka na." sabi niya habang nakatitig sa aking mga mata.
"Opo nay." Sabi ko, na pilit iniiwas ang mata sa kaniyang titig sa akin.
"May problema ba anak?"
Napatingin lang ako sa kanya. Parang gusto ko nang sabihin ang totoo. Pumikit na lang ako at sumagot ng, "Wala po."
Saglit na katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. At sa di ko inaasahan na pagkakataon, bigla niya akong niyakap. Napaiyak ako muli ako pero sinubukan ko itong pigilan. Niyakap ko rin siya ng mahigpit.
"Mahal kita anak. Andito lang ako, magsabi ka lang." ang sabi na lang niya.
Pagkatapos ng yapos ay tahimik niya akong pinagmasdan ulit. Parang alam na niya ang lahat pero hindi ko pa masabi sa kanya. 'Wag muna.. Wag muna..
Ganyan ako madalas. Palibhasa ay tago ang aking tunay na pagkatao, madalas naka isantabi ang aking mga nararamdaman. Mahigpit sa aming pamilya, si kuya ko na nagkataon na isang bakla rin katulad ko ay sari saring panlalait ang dinanas sa sarili mismo naming pamilya. Parang ginusto ba namin ito?
Paano kaya ako? Sasapitin ko rin ang ganoong pagkakataon, alam ko. Mararanasan ko rin ang matawag ng masasakit na salita, ang mabugbog ng magulang at kamuhian ng ibang tao. Sila na hindi makaunawa sapagkat ang tingin nila sa atin ay iba.
Pero hanggang ganito na lang ba ako? Nagtatago? Mag-isa? Paano kung sabihin ko na ang totoo, ano kaya ang kahihinatnan ko. Gusto kong maging malaya. Gusto kong maging ako..dati pa man.
Madalas, nakakakita ako ng mga lalaking masaya sa piling ng partner nila. Open sila sa public at di sila natatakot. I wish I have the same guts.
*****TOK TOK TOK*****
Isang katok sa pinto ang nagpatigil sa aking pag mumuni muni. Doon ko napansin na medyo basa ang mata ko dahil sa pag iyak. Nagpunas ako ng mata at binuksan ang pinto ng aking kwarto. Nakatayo si Nanay sa labas ng pinto.
"Kakain na. Bumaba ka na." sabi niya habang nakatitig sa aking mga mata.
"Opo nay." Sabi ko, na pilit iniiwas ang mata sa kaniyang titig sa akin.
"May problema ba anak?"
Napatingin lang ako sa kanya. Parang gusto ko nang sabihin ang totoo. Pumikit na lang ako at sumagot ng, "Wala po."
Saglit na katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. At sa di ko inaasahan na pagkakataon, bigla niya akong niyakap. Napaiyak ako muli ako pero sinubukan ko itong pigilan. Niyakap ko rin siya ng mahigpit.
"Mahal kita anak. Andito lang ako, magsabi ka lang." ang sabi na lang niya.
Pagkatapos ng yapos ay tahimik niya akong pinagmasdan ulit. Parang alam na niya ang lahat pero hindi ko pa masabi sa kanya. 'Wag muna.. Wag muna..
Friday, August 6, 2010
Irony
I moved my arm around him, as if to give him an embrace. Carlo had been crying ever since he arrived here. There were moments of silence and faint cries in between and I know that he is deeply wounded.
As my hand touches his body, he turned around and looked at me. "I love you Paul, you know that." As I gazed at his teary eyes, my heart started to melt.
Me: "I love you too. Very much."
Him: "Then why? Why did you have to torture me like this? You said that you won't hurt me."
Me: "I wasn't torturing you. And I won't hurt you."
Him: "You are. It is so painful."
Me: "Stop it already. You're drunk already. You should rest." I placed my arms again around him, cuddling him close to my body. He needed this and same goes with me, I needed this.
Him: "Do you still remember the night that I confessed to you. I was with my best friend James back then. He was against the idea of meeting you but what the hell, I still pursued it."
Me: "Uhh.. about that.."
Him: "And then, I held your hand back then and you held mine. You said you love me as well and since then we were together. I chose to be with you even though James is really against you. There's nothing he can do, right?"
Me: "So he just left after that, right. You didn't even noticed."
HIm: "Who the hell cares right? What matters is we both love each other right? You love me right?"
Me: "Of course, I love you. More than you ever know." Tears started to make its trail down my cheeks already. Seeing him this fragile breaks me. I don't want him to be this down and blue.
Him: "Please don't leave me Paul. I know I made mistakes, I lack control at times, I am not perfect but I am always trying my best to fix myself. Please don't leave me. Please tell me that what you said earlier about leaving me was just a lie. I don't know how to live without you."
Me: "Carlo.. stop this already. You're already too drunk. You don't know what you are saying"
Him: "Just tell me you love me.. please.."
I was hesitating if I should tell him those words but his pain is unbearable.
Me: "I love you. It has been so long. You just don't realize it."
Him: "Thanks. That's all I need to hear." Then he enclosed his lips with mine and I kissed him back. In a few minutes, he passed out.
I was intently looking at him. I fooled him. I love him truly and dearly but it ain't right. It ain't right to say those words to him knowing that his cries for love were not meant for me.
It is always sad to be me, to be James. I only wish I am Paul. Then truly, I can love you more than he can.. I am sorry, it had to be me to love you this much..
As my hand touches his body, he turned around and looked at me. "I love you Paul, you know that." As I gazed at his teary eyes, my heart started to melt.
Me: "I love you too. Very much."
Him: "Then why? Why did you have to torture me like this? You said that you won't hurt me."
Me: "I wasn't torturing you. And I won't hurt you."
Him: "You are. It is so painful."
Me: "Stop it already. You're drunk already. You should rest." I placed my arms again around him, cuddling him close to my body. He needed this and same goes with me, I needed this.
Him: "Do you still remember the night that I confessed to you. I was with my best friend James back then. He was against the idea of meeting you but what the hell, I still pursued it."
Me: "Uhh.. about that.."
Him: "And then, I held your hand back then and you held mine. You said you love me as well and since then we were together. I chose to be with you even though James is really against you. There's nothing he can do, right?"
Me: "So he just left after that, right. You didn't even noticed."
HIm: "Who the hell cares right? What matters is we both love each other right? You love me right?"
Me: "Of course, I love you. More than you ever know." Tears started to make its trail down my cheeks already. Seeing him this fragile breaks me. I don't want him to be this down and blue.
Him: "Please don't leave me Paul. I know I made mistakes, I lack control at times, I am not perfect but I am always trying my best to fix myself. Please don't leave me. Please tell me that what you said earlier about leaving me was just a lie. I don't know how to live without you."
Me: "Carlo.. stop this already. You're already too drunk. You don't know what you are saying"
Him: "Just tell me you love me.. please.."
I was hesitating if I should tell him those words but his pain is unbearable.
Me: "I love you. It has been so long. You just don't realize it."
Him: "Thanks. That's all I need to hear." Then he enclosed his lips with mine and I kissed him back. In a few minutes, he passed out.
I was intently looking at him. I fooled him. I love him truly and dearly but it ain't right. It ain't right to say those words to him knowing that his cries for love were not meant for me.
It is always sad to be me, to be James. I only wish I am Paul. Then truly, I can love you more than he can.. I am sorry, it had to be me to love you this much..
Wednesday, August 4, 2010
Sulat
Nangingilid ang luha, kinuha ko muli ang papel na nasa aking bulsa. Isang maliit na pirasong papel na nakalaan para sa kin. Medyo lukot lukot na rin ito.
'Sana masaya ka sa naging desisyon mo. Alam mo naman na ang kaligayahan mo ay kaligayahan ko na rin. Marahil may mga pagkukulang ako sa yo at humihingi ako ng tawad..'
Ang sulat ay galing kau Noel, ang aking naging karelasyon ng mahigit 5 taon na. Sa di inaasahang pangyayari, kelangan namin magkahiwalay.
'Pero alam mo naman na mahal na mahal pa rin kita. SInubukan kong makalimot sa yo pero di ko magawa. Matagal tagal rin kasi tayong nagkasama. Sana mahalin ka rin niya tulad ng pagmamahal ko sa yo.'
Naging mapait ang aming pag iibigan. Na fall out of love ako. Inaamin ko, fault ko. Naging marupok ako pero sa totoo lang siya pa rin ang mahal ko. Kung alam lang niya, na a week ago, nag hiwalay na kami nung isa dahil nga mas mahal ko pala siya talaga.
'Ang sakit sakit na talaga. Noong una, pinilit kong languin ang sarili ko sa alak pero di pa rin siya tumalab. Sinubukan kitang kahumian sa nangyari pero, lagi na lang akong umiiyak kasi di ko magawa. Ano bang meron ka at lagi kang andito sa puso ko?'
Alam ko na ang sakit na naidulot ko sa kanya ay di mapapantayan. Pero minahal pa rin pala niya ako. Gusto ko siyang yakapin at sabihin ang totoo sa pagkakataong iyon. Gusto ko sabihin na mahal ko pa siya at humingi ng tawad sa lahat ng kasalanan ko pero.. mahirap na ata mangyari yun ngaun. Di ko na mababalik ang nagawa kong kasalanan.
'Kung kaya pagpasensiyahan mo na rin ang ginawa kong ito. Mahal na mahal pa rin kita.. -Eric'
Sa katapusan ng kanyang liham, umiiyak na rin pala ako. Basa ng luha ang aking mga mata at ang waring puso ko ay nasasaktan. Sana, pinilit ko muna ayusin ang relasyon namin. Sana nag usap muna kami. Sana di ako naging marupok.. Sana...
Pero di na pede. Dala dala ang sulat na nilaan niya sa akin pumatak ang mga luha ko sa isang puting marmol na bato sa aking harapan. At ang nakaukit dito...
Eric Manuel Santos
Born: Februray 27, 1980
Died: August 1, 2010
This post is a work of fiction..
'Sana masaya ka sa naging desisyon mo. Alam mo naman na ang kaligayahan mo ay kaligayahan ko na rin. Marahil may mga pagkukulang ako sa yo at humihingi ako ng tawad..'
Ang sulat ay galing kau Noel, ang aking naging karelasyon ng mahigit 5 taon na. Sa di inaasahang pangyayari, kelangan namin magkahiwalay.
'Pero alam mo naman na mahal na mahal pa rin kita. SInubukan kong makalimot sa yo pero di ko magawa. Matagal tagal rin kasi tayong nagkasama. Sana mahalin ka rin niya tulad ng pagmamahal ko sa yo.'
Naging mapait ang aming pag iibigan. Na fall out of love ako. Inaamin ko, fault ko. Naging marupok ako pero sa totoo lang siya pa rin ang mahal ko. Kung alam lang niya, na a week ago, nag hiwalay na kami nung isa dahil nga mas mahal ko pala siya talaga.
'Ang sakit sakit na talaga. Noong una, pinilit kong languin ang sarili ko sa alak pero di pa rin siya tumalab. Sinubukan kitang kahumian sa nangyari pero, lagi na lang akong umiiyak kasi di ko magawa. Ano bang meron ka at lagi kang andito sa puso ko?'
Alam ko na ang sakit na naidulot ko sa kanya ay di mapapantayan. Pero minahal pa rin pala niya ako. Gusto ko siyang yakapin at sabihin ang totoo sa pagkakataong iyon. Gusto ko sabihin na mahal ko pa siya at humingi ng tawad sa lahat ng kasalanan ko pero.. mahirap na ata mangyari yun ngaun. Di ko na mababalik ang nagawa kong kasalanan.
'Kung kaya pagpasensiyahan mo na rin ang ginawa kong ito. Mahal na mahal pa rin kita.. -Eric'
Sa katapusan ng kanyang liham, umiiyak na rin pala ako. Basa ng luha ang aking mga mata at ang waring puso ko ay nasasaktan. Sana, pinilit ko muna ayusin ang relasyon namin. Sana nag usap muna kami. Sana di ako naging marupok.. Sana...
Pero di na pede. Dala dala ang sulat na nilaan niya sa akin pumatak ang mga luha ko sa isang puting marmol na bato sa aking harapan. At ang nakaukit dito...
Eric Manuel Santos
Born: Februray 27, 1980
Died: August 1, 2010
This post is a work of fiction..
Tuesday, August 3, 2010
GAYdar
I have this kind of habit whenever I ride a jeepney or in a long journey home, I spend my time figuring out people's identity by how they look like.
Most of the time, I judge their Gayness in my GayDar or Baklameter and lately, I have noticed that we increased in population. I guess double the size?? haha
I was riding this jeep a while ago when I started my deed again. I was in Quiapo and most of us know that it one of the busy places here in Manila. A lot of people to take a look at. A lot to judge,for my satisfaction.
Out of all the people I have seen, I have concluded that for ever 5 persons that I see, I can sense 3 of them by the way they walk or move. Talk about being judgmental I guess.. hehe but you can't blame me I guess, that is the way I see them and that might also be the way other people see them as well.
Seems like, our world has entered a new genre. Most of us are not afraid to ramp around in the area with an obvious "signboard" on their clothes saying Hey look at me. I am gay. They are already open to the world.
But, I am not here to criticize them. People like us before had experienced extreme discrimination in the past and because of that, they tend to hide. Now, since it has already been accepted in our era, who are we to imprison their freedom. They are the products of who we are before.
However, I might be living here in this modern world of openness but seems like my attitude is still affixed to the past. I still don't want people to see me as gay. I still act as a straight guy and I am much comfortable with it. I always try not to alert the PLU's GayDar so as to pose a standing Straight personality and somehow, I am managing to survive.
Someday perhaps, I would join them.. or not.. hehe I can't see myself on that ground. Peace out.
Most of the time, I judge their Gayness in my GayDar or Baklameter and lately, I have noticed that we increased in population. I guess double the size?? haha
I was riding this jeep a while ago when I started my deed again. I was in Quiapo and most of us know that it one of the busy places here in Manila. A lot of people to take a look at. A lot to judge,for my satisfaction.
Out of all the people I have seen, I have concluded that for ever 5 persons that I see, I can sense 3 of them by the way they walk or move. Talk about being judgmental I guess.. hehe but you can't blame me I guess, that is the way I see them and that might also be the way other people see them as well.
Seems like, our world has entered a new genre. Most of us are not afraid to ramp around in the area with an obvious "signboard" on their clothes saying Hey look at me. I am gay. They are already open to the world.
But, I am not here to criticize them. People like us before had experienced extreme discrimination in the past and because of that, they tend to hide. Now, since it has already been accepted in our era, who are we to imprison their freedom. They are the products of who we are before.
However, I might be living here in this modern world of openness but seems like my attitude is still affixed to the past. I still don't want people to see me as gay. I still act as a straight guy and I am much comfortable with it. I always try not to alert the PLU's GayDar so as to pose a standing Straight personality and somehow, I am managing to survive.
Someday perhaps, I would join them.. or not.. hehe I can't see myself on that ground. Peace out.
Monday, July 26, 2010
Minsanang Trip
Sa katahimikan ng gabi, napansin ko ang isang lalaki sa labas ng aking boarding house. Kanina pa siya nakatambay sa labas, at ala una na ng madaling araw.
Dahil nakatira naman ako sa university belt, alam ko na meron pang mga bukas na kainan. Nagpalibot libot ako sa P. Noval at P. Campa hanggang sa may nakita akong bukas na tapsilogan. Dali dali akong pumasok sa loob at umorder.
Pagpasok ko pa lang ay may napansin na akong mata na nakamasid sa aking galaw. Yun pakiramdam na may nakatingin at sakto nga pag upo ko, ay ayun sia. Isang lalaki na may magandang pangangatawan, moreno, naka gel ang buhok pataas, stands 5'8, at mabilog ang mga mata na nakatuon sa akin. Siguro nasa 25 years old na siya. Naka jersey shorts siya at sando. Bagay na bagay sa kanya.
May gustong ipahiwatig ang tingin niya. Napansin ko na tapos na naman pala siya kumain at umiinom na lang ng softdrinks. Pa sulyap sulyap siyang tumitingin sa direksyon ko. Di pa ko sanay sa ganuong bagay kung kaya di ako mapakali pero napansin ko masarap din pala tignan ang mukha niya, parang may paanyaya. Napangiti siya, at doon ko napansin na nakatitig na rin pala ako sa kanya.
Sa hiya ko, tinapos ko ng mabilis ang aking kinakain at nagbayad na. Di ko na siya tinignan pang muli at nag lakad na ako pauwe. Pero parang may mali, may sumusunod sa kin. Nilingon ko saglit at siya pala. Binagalan ko ang lakad ko hanggang sa medyo naabutan na niya ako.
"Pare, anong oras na?" ang tanong niya sa akin. Malambing ang boses niya.
"Ahh.. 12:30 na pare." ang sagot ko naman habang nakatitig sa kanyang mga mata.
"Ahh sige salamat.." ang balik niya. Pero napansin ko sa kaliwa niyang kamay, may relo din pala siya. Bakit pa siya nag tanong sa kin ng oras? Hindi ko na siya tinanong pa tungkol dun.
Nakarating kami sa boarding house ko na nakasunod siya sa akin, medyo malayo na nga lang ang agwat pero alam ko na nakamasid pa rin sia. Lumingon ako sa kanya, nakipagtitigan ang loko at ganun din naman ako. Pero di ako ang tipo ng tao na nagsisimula ng 1st move kaya tumayo lang ako dun. Nang wala naman siyang ibang move na ginagawa, pumasok na ako sa loob ng boarding haus.
Ala una na ng madaling araw, paglingon ko sa labas ng bahay, andun pa rin siya. Nakatingin sa bintana ko at pagdungaw ko ay nagtama ang aming mga mata. Ang tingin niya ay malagkit na. Wala ng tao sa street namin kundi siya na lang.
Maya maya lang ay may iba na siyang ginagawa. Hinihimas himas na niya ang bukol nia at sa nakita ko, malaki ito. Nakangisi siya at alam ko na ang gusto niyang mangyari. Buti na lang at linggo nun, wala ang ka boardmates ko.
Kahit nasa kalye siya, unti unti na niyang ibinababa ang jersey shorts nia. SHet! Show sa labas ng bahay. Pinasilip nia ang ulo ng etits nia at mukhang tigas na tigas na siya. Nakatingin pa rin siya sa akin at ang ngiti ay may halong kapilyuhan. TInataas taas rin niya paminsan minsan ang damit niya at ang ganda ng kanyang dibdib. Mukhang batak sa gym. Nakakatakam.
Nilalabas niya paminsan minsan ang kanyang dila, nakakalibog siya. Muli akong nakipagtinginan sa kanya, at sa pagtama ng mata namin nagdesisyon na ako. Dali-dali akong bumaba sa street namin at pinuntahan siya.
Paglapit na paglapit ko pa lang ay hinatak na niya ako sa madilim na parte ng street na walang ilaw at pinahawak ang ari nia. Malaki nga siya, pinagpala! Siguro mga nasa 7 to 7.5 inches. Basta ang alam ko di kasya ang kamay ko.
Muli siyang tumingin sa kin.
"Trip mo ba?" tanong niya.
"Pwede rin." sagot ko. At di na ko nag aksaya pa ng panahon at dinala ko siya sa kuwarto ko.
Pagpasok pa lang namin ay hinalikan na niya agad ako sa labi. Malambot ang kanyang labi at halatang sanay na sanay siya. Muli niyang kinuha ang kamay ko at pinahawak sa kanyang ari samantalang ang kamay din naman niya ay sumasapo na sa naninigas kong pagkalalaki.
Matagal tagal din kami sa ganuong posisyon. Halikan lang at lamasan hanggang sa tinigil niya muna ang paghalik.
"Sarap mo pare!" sabi niya sa akin. Di lang niya alam na mas nasasarapan ako sa kanya.
Ilang saglit lang ay hinubad na rin namin pareho ang aming mga damit. Nahiga siya sa kama at niyaya niya ako na tumabi sa kanya.
Paglapat pa lang ng likod ko sa kama ay hinalikan na naman niya ako. Mas marahas na siya ngaun, walang tigil. Paminsan minsan ay tumitigil kami para lang huminga. Ang sarap niya humalik, parang lalabasan na agad ako.
Dumako ang halik niya pababa sa tenga ko at bumaba pa hanggang sa ari ko. Dahandahan niyang nilapit ang kanyang mukha, at dinilaan ang ulo nito. Shet, parang may kung anong kuryente ang dumaloy sa kin. Sa harap ko ay isang guwapong lalaki na tinitikman ang ari ko.
Maya maya lang ay sinusubo na niya ito. Medyo may kalakihan naman ang ari ko at nagulat ako na nagawa niya itong isubo ng buo. Walang sayad ang bawat taas baba ng kanyang ulo. Parang hinihigop ang aking titi. Napakagaling niya chumupa at alam ko na di magtatagal ay lalabasan na rin ako kung kaya ako naman ang nagtrabaho.
Pinatigil ko muna siya at ako naman ang dumako sa kanyang ari. Malaki talaga siya at may precum na rin na nabubuo sa dulo nito. TInikman ko ito at ok naman ang lasa. Mukha naman sia malinis sa katawan.
Sinimulan ko na siyang romansahin sa parteng iyon. Alam ko na di pa ako kagaling noon sa pagsubo pero ginawa ko ang lahat. Supsop sa ulo at katawan ang ginagawa ko pero di ko siya talaga mapasok sa bibig ko ng buo. Masyadong malaki. Nang minsan, nang subukan ko isubo ng buo ay napaungol siya ng malakas.
"Sige pa, isubo mo pa pare. Sayo lang to." sabi nia. Pinatong na niya ang kamay niya sa ulo ko bilang pang engganyo pa lalo sa aking ginagawa. Sarap na sarap siya sa pagsubo ko sa ari niya hanggang sa mapansin ko na medyo dinidiin na niya ang kanyang hawak sa ulo ko papunta sa ari ko. Pinasusubo nia sa akin ang titi nia ng buo.
Halos mabilaukan ako sa kanyang ginawa pero tinuloy tuloy pa rin niya. Hanggang sa nagagawa ko na ito masubo ng buo at abot lalamunan. Panay na ang ungol nia at malapit na ata siyang labasan. Bumibilis ang pagtaas baba na gusto niya sa ulo ko.
"Sarapppp pare. Malapit na ako.." sagot niya.
Ilang subo pa ay napansin ko na mas lumalaki na ang kanyang ari. Eto na at alam ko na malapit na siya labasan. Isang taas baba na lang ay lumabas na ang kanyang tamod. Buti na lang at nailuwa ko aagd at sakto na sa mukha ko ito tumama. Mga limang putok sa mukha at marami ito.
Nakatingin pa rin siya sa kin at may ngiti sa kanyang mga labi.
"Galing mo pare." ang sabi pa niya. "Ikaw naman."
Pinatabi niya ako sa kanya at niromansa. Hinalikan nia ang buo kong katawan habang ang kamay nia ay humahagod sa aking ari. Ilang saglit lang ay nilabasan na rin ako at marami rami rin ito. Napahiga na lang kami sa kama at napatingin sa isa't isa. Parang pagod na pagod.
"Sarap mo pare. Ulitin pa natin ito minsan."
"Sige, sa susunod. Hehe. Sarap mo din e."
Matapos magpahinga ay umalis na rin siya at iniwan ang numero niya, na sa kasamaang palad ay nawala ko naman.
**********
Una ko siyang nakita kani-kanina lamang, nang nakaramdam ako ng gutom. Ganito kasi ang aking buhay, madalas ay gutom kapag alas dose na ng gabi kaya naghanap ako ng bukas na carinderia na makakainan.Dahil nakatira naman ako sa university belt, alam ko na meron pang mga bukas na kainan. Nagpalibot libot ako sa P. Noval at P. Campa hanggang sa may nakita akong bukas na tapsilogan. Dali dali akong pumasok sa loob at umorder.
Pagpasok ko pa lang ay may napansin na akong mata na nakamasid sa aking galaw. Yun pakiramdam na may nakatingin at sakto nga pag upo ko, ay ayun sia. Isang lalaki na may magandang pangangatawan, moreno, naka gel ang buhok pataas, stands 5'8, at mabilog ang mga mata na nakatuon sa akin. Siguro nasa 25 years old na siya. Naka jersey shorts siya at sando. Bagay na bagay sa kanya.
May gustong ipahiwatig ang tingin niya. Napansin ko na tapos na naman pala siya kumain at umiinom na lang ng softdrinks. Pa sulyap sulyap siyang tumitingin sa direksyon ko. Di pa ko sanay sa ganuong bagay kung kaya di ako mapakali pero napansin ko masarap din pala tignan ang mukha niya, parang may paanyaya. Napangiti siya, at doon ko napansin na nakatitig na rin pala ako sa kanya.
Sa hiya ko, tinapos ko ng mabilis ang aking kinakain at nagbayad na. Di ko na siya tinignan pang muli at nag lakad na ako pauwe. Pero parang may mali, may sumusunod sa kin. Nilingon ko saglit at siya pala. Binagalan ko ang lakad ko hanggang sa medyo naabutan na niya ako.
"Pare, anong oras na?" ang tanong niya sa akin. Malambing ang boses niya.
"Ahh.. 12:30 na pare." ang sagot ko naman habang nakatitig sa kanyang mga mata.
"Ahh sige salamat.." ang balik niya. Pero napansin ko sa kaliwa niyang kamay, may relo din pala siya. Bakit pa siya nag tanong sa kin ng oras? Hindi ko na siya tinanong pa tungkol dun.
Nakarating kami sa boarding house ko na nakasunod siya sa akin, medyo malayo na nga lang ang agwat pero alam ko na nakamasid pa rin sia. Lumingon ako sa kanya, nakipagtitigan ang loko at ganun din naman ako. Pero di ako ang tipo ng tao na nagsisimula ng 1st move kaya tumayo lang ako dun. Nang wala naman siyang ibang move na ginagawa, pumasok na ako sa loob ng boarding haus.
**********
Maya maya lang ay may iba na siyang ginagawa. Hinihimas himas na niya ang bukol nia at sa nakita ko, malaki ito. Nakangisi siya at alam ko na ang gusto niyang mangyari. Buti na lang at linggo nun, wala ang ka boardmates ko.
Kahit nasa kalye siya, unti unti na niyang ibinababa ang jersey shorts nia. SHet! Show sa labas ng bahay. Pinasilip nia ang ulo ng etits nia at mukhang tigas na tigas na siya. Nakatingin pa rin siya sa akin at ang ngiti ay may halong kapilyuhan. TInataas taas rin niya paminsan minsan ang damit niya at ang ganda ng kanyang dibdib. Mukhang batak sa gym. Nakakatakam.
Nilalabas niya paminsan minsan ang kanyang dila, nakakalibog siya. Muli akong nakipagtinginan sa kanya, at sa pagtama ng mata namin nagdesisyon na ako. Dali-dali akong bumaba sa street namin at pinuntahan siya.
Paglapit na paglapit ko pa lang ay hinatak na niya ako sa madilim na parte ng street na walang ilaw at pinahawak ang ari nia. Malaki nga siya, pinagpala! Siguro mga nasa 7 to 7.5 inches. Basta ang alam ko di kasya ang kamay ko.
Muli siyang tumingin sa kin.
"Trip mo ba?" tanong niya.
"Pwede rin." sagot ko. At di na ko nag aksaya pa ng panahon at dinala ko siya sa kuwarto ko.
Pagpasok pa lang namin ay hinalikan na niya agad ako sa labi. Malambot ang kanyang labi at halatang sanay na sanay siya. Muli niyang kinuha ang kamay ko at pinahawak sa kanyang ari samantalang ang kamay din naman niya ay sumasapo na sa naninigas kong pagkalalaki.
Matagal tagal din kami sa ganuong posisyon. Halikan lang at lamasan hanggang sa tinigil niya muna ang paghalik.
"Sarap mo pare!" sabi niya sa akin. Di lang niya alam na mas nasasarapan ako sa kanya.
Ilang saglit lang ay hinubad na rin namin pareho ang aming mga damit. Nahiga siya sa kama at niyaya niya ako na tumabi sa kanya.
Paglapat pa lang ng likod ko sa kama ay hinalikan na naman niya ako. Mas marahas na siya ngaun, walang tigil. Paminsan minsan ay tumitigil kami para lang huminga. Ang sarap niya humalik, parang lalabasan na agad ako.
Dumako ang halik niya pababa sa tenga ko at bumaba pa hanggang sa ari ko. Dahandahan niyang nilapit ang kanyang mukha, at dinilaan ang ulo nito. Shet, parang may kung anong kuryente ang dumaloy sa kin. Sa harap ko ay isang guwapong lalaki na tinitikman ang ari ko.
Maya maya lang ay sinusubo na niya ito. Medyo may kalakihan naman ang ari ko at nagulat ako na nagawa niya itong isubo ng buo. Walang sayad ang bawat taas baba ng kanyang ulo. Parang hinihigop ang aking titi. Napakagaling niya chumupa at alam ko na di magtatagal ay lalabasan na rin ako kung kaya ako naman ang nagtrabaho.
Pinatigil ko muna siya at ako naman ang dumako sa kanyang ari. Malaki talaga siya at may precum na rin na nabubuo sa dulo nito. TInikman ko ito at ok naman ang lasa. Mukha naman sia malinis sa katawan.
Sinimulan ko na siyang romansahin sa parteng iyon. Alam ko na di pa ako kagaling noon sa pagsubo pero ginawa ko ang lahat. Supsop sa ulo at katawan ang ginagawa ko pero di ko siya talaga mapasok sa bibig ko ng buo. Masyadong malaki. Nang minsan, nang subukan ko isubo ng buo ay napaungol siya ng malakas.
"Sige pa, isubo mo pa pare. Sayo lang to." sabi nia. Pinatong na niya ang kamay niya sa ulo ko bilang pang engganyo pa lalo sa aking ginagawa. Sarap na sarap siya sa pagsubo ko sa ari niya hanggang sa mapansin ko na medyo dinidiin na niya ang kanyang hawak sa ulo ko papunta sa ari ko. Pinasusubo nia sa akin ang titi nia ng buo.
Halos mabilaukan ako sa kanyang ginawa pero tinuloy tuloy pa rin niya. Hanggang sa nagagawa ko na ito masubo ng buo at abot lalamunan. Panay na ang ungol nia at malapit na ata siyang labasan. Bumibilis ang pagtaas baba na gusto niya sa ulo ko.
"Sarapppp pare. Malapit na ako.." sagot niya.
Ilang subo pa ay napansin ko na mas lumalaki na ang kanyang ari. Eto na at alam ko na malapit na siya labasan. Isang taas baba na lang ay lumabas na ang kanyang tamod. Buti na lang at nailuwa ko aagd at sakto na sa mukha ko ito tumama. Mga limang putok sa mukha at marami ito.
Nakatingin pa rin siya sa kin at may ngiti sa kanyang mga labi.
"Galing mo pare." ang sabi pa niya. "Ikaw naman."
Pinatabi niya ako sa kanya at niromansa. Hinalikan nia ang buo kong katawan habang ang kamay nia ay humahagod sa aking ari. Ilang saglit lang ay nilabasan na rin ako at marami rami rin ito. Napahiga na lang kami sa kama at napatingin sa isa't isa. Parang pagod na pagod.
"Sarap mo pare. Ulitin pa natin ito minsan."
"Sige, sa susunod. Hehe. Sarap mo din e."
Matapos magpahinga ay umalis na rin siya at iniwan ang numero niya, na sa kasamaang palad ay nawala ko naman.
**********
Pero 3 months ago lang matapos ang aming pagkikita ay nagkatagpo ulit kami. Nasa jeep ako nun kasama ang gf ko at nagkataon na sumakay din sia. Tinginan lang kaming dalawa, di ko siya makausap kasi nga kasama ko ang gf ko at nahalata naman niya un.
Pumara sia sa may San Beda at bago siya bumaba ay tumitig muna sa kin. Sa tingin ko ay law student siya dahil sa mga libro na dala niya. Nagngitian na lang kami ng patago .
Pumara sia sa may San Beda at bago siya bumaba ay tumitig muna sa kin. Sa tingin ko ay law student siya dahil sa mga libro na dala niya. Nagngitian na lang kami ng patago .
Friday, July 23, 2010
Kainis na Nakakatuwa
Nakakatawa pala ang buhay at tayo mismo...
Naranasan niyo na ba minsan na may hinahanap ka na isang bagay sa kuwarto mo tulad ng ID or bolpen. Alam mo naman na kakakita mo lang nun kani-kanina lang at kanina ka pa inis na inis kasi bakit di mo siya makita? Gusto mo tanungin yung mga kasama mo kaso maging sila hindi nila alam. Tapos susuko ka na lang at uupo. Tapos pag lumamig na ang ulo mo, mapapansin mo na suot mo pala ang ID mo o nasa bulsa mo pala ang bolpen mo? Nakakainis na nakakatawa..
Naranasan ninyo na rin ba yung tipong may nakita kang kakilala sa mall. Matagal mo na siyang di nakikita at close na close talaga kayo noon. Ang ginawa mo ay nagtago ka sa likod nia at kiniliti siya ng biglaan sabay sabi ng pangalan nia "Karen!" ng malakas. Paglingon nia, hindi pala siya un. Ibang tao.. Nakakahiya pero pag ikaw na lang, nakakatawa di ba?
At eto ang latest ko, naranasan ninyo na ba yung papasok ka sa eskuwelahan at trabaho. Ang aga aga mong gumising kaya ang ginawa mo ay nagprepare ka na rin ng umagahan. Inayos mo na yung gamit mo, naligo ka na at lahat, nang biglang napa isip ka.. Shet! Sabado pala ngaun! or Linggo ngaun! Wala kang pasok!Kakainis pero nakakatuwa! hahaha
Naranasan niyo na ba minsan na may hinahanap ka na isang bagay sa kuwarto mo tulad ng ID or bolpen. Alam mo naman na kakakita mo lang nun kani-kanina lang at kanina ka pa inis na inis kasi bakit di mo siya makita? Gusto mo tanungin yung mga kasama mo kaso maging sila hindi nila alam. Tapos susuko ka na lang at uupo. Tapos pag lumamig na ang ulo mo, mapapansin mo na suot mo pala ang ID mo o nasa bulsa mo pala ang bolpen mo? Nakakainis na nakakatawa..
Naranasan ninyo na rin ba yung tipong may nakita kang kakilala sa mall. Matagal mo na siyang di nakikita at close na close talaga kayo noon. Ang ginawa mo ay nagtago ka sa likod nia at kiniliti siya ng biglaan sabay sabi ng pangalan nia "Karen!" ng malakas. Paglingon nia, hindi pala siya un. Ibang tao.. Nakakahiya pero pag ikaw na lang, nakakatawa di ba?
At eto ang latest ko, naranasan ninyo na ba yung papasok ka sa eskuwelahan at trabaho. Ang aga aga mong gumising kaya ang ginawa mo ay nagprepare ka na rin ng umagahan. Inayos mo na yung gamit mo, naligo ka na at lahat, nang biglang napa isip ka.. Shet! Sabado pala ngaun! or Linggo ngaun! Wala kang pasok!Kakainis pero nakakatuwa! hahaha
Wednesday, July 21, 2010
Simula?
Pano daw tau nagsimula sa pagiging ganito? Ganyan ang tanong ng isa kong kaibigan. Siyempre general ang tanong at di lang sa kin patungkol. Nakakita kasi siya ng isang reyna reynahang effem na dumaan sa harap niya at kumindat pa sa kanya.
Di naman niya alam na bakla ako kaya kunwari humirit ako ng, "Oo nga, panu ba simula nagsimula at patuloy pang dumadami?" ang sagot ko na may kunwaring inis sa salita. Kung alam lang niya. Gusto ko na rin siyang tikman ng bonggang bongga. Hirap ha!
Ako? Pano nga ba ako nagsimula? Di ko rin matandaan. Ang alam ko kasi noon na nanunuod pa ako ng straight na porn at tinitigasan naman ako. Nagpapalabas din ako na iniisip ko un babae sa harap ko pero d ako ganun kamanyak. Akala ko pa nga nuon na ang tamod na lumalabas ay gatas ng lalaki na pede ipasuso sa mga sanggol kaya sabi ko pa nun sa kuya ko, "Puede naman pala tayo magpasuso ng gatas sa baby e." at tumawa lang sia ng malakas. Ano kaya kako ang nakakatawa dun e puti rin un na parang gatas?
Pero going back sa tanong, (sa sobrang daldal ko, kung saan saan napapadpad ang topic ko) paano nga ba ako naging ganito? Siguro nung minsan na napansin ko na sa bold na betamax na pinapanuod ko e mas nagfofocus na ko sa titi-mon ng lalaki kesa puke-monster ng babae. Na mas nafefeel ko ang mukha ng lalaki habang kinacantoners niya si babe.
Pero, dumating din ang pagkakataon na meron sa pamilya namin na nanghihipo sa aking munting pututuy at nasasarapan na ako kahit lalaki siya at mas matanda sa akin. Grade 2 pa lang ata ako nun hinihipuan na niya ko pero ibang istorya naman un. Next time reveal ko kung sino sya.
So pano nga ba ako humantong sa ganito? Sa palagay ko, innate na! Hahaha. Likas na sakin at lalabas at lalabas si darna sa kin kahit anong gawin ko. 4th year High school na ata ako nun e meron pa akong role confusion or sexual confusion sa sarili ko. Nung nagcollege naman ako ay nagpakalalaki muna ako kasi sayang ang mga gels na nagkakagusto sa alindog ko. Hehe haba ng hair.
Pero 3rd year college ang pinakasimula ng lahat. Nakipag meet ako. Saglit na meet lang. Hmmm, eyeball lang naman. O sige, medyo may touching. O sige na nga, di lang touching kundi may grabbing pa. Oo na, o sige d lang grabbing may tikiman pa. Waaahh I admit oo! Matagal na tikiman na may labasan. O masaya ka na? haha at ang worst thing was I loved it so ayun Confirmed na. Di lang ata ako tripper hehe pero kunwari tripper ako nun para may dating.
Simula noon ay naging malapot na ang aking mundo. I mean malaWAK na pala ang aking mundo. Ano ba! At unti unti natututunan ko nang tanggapin na ako ay isang.. Darna na nakatago sa katawan ni Captain barbell. Ganun ata ang simula ko..
So pano kamo ako nagsimula? E kayo??
Di naman niya alam na bakla ako kaya kunwari humirit ako ng, "Oo nga, panu ba simula nagsimula at patuloy pang dumadami?" ang sagot ko na may kunwaring inis sa salita. Kung alam lang niya. Gusto ko na rin siyang tikman ng bonggang bongga. Hirap ha!
Ako? Pano nga ba ako nagsimula? Di ko rin matandaan. Ang alam ko kasi noon na nanunuod pa ako ng straight na porn at tinitigasan naman ako. Nagpapalabas din ako na iniisip ko un babae sa harap ko pero d ako ganun kamanyak. Akala ko pa nga nuon na ang tamod na lumalabas ay gatas ng lalaki na pede ipasuso sa mga sanggol kaya sabi ko pa nun sa kuya ko, "Puede naman pala tayo magpasuso ng gatas sa baby e." at tumawa lang sia ng malakas. Ano kaya kako ang nakakatawa dun e puti rin un na parang gatas?
Pero going back sa tanong, (sa sobrang daldal ko, kung saan saan napapadpad ang topic ko) paano nga ba ako naging ganito? Siguro nung minsan na napansin ko na sa bold na betamax na pinapanuod ko e mas nagfofocus na ko sa titi-mon ng lalaki kesa puke-monster ng babae. Na mas nafefeel ko ang mukha ng lalaki habang kinacantoners niya si babe.
Pero, dumating din ang pagkakataon na meron sa pamilya namin na nanghihipo sa aking munting pututuy at nasasarapan na ako kahit lalaki siya at mas matanda sa akin. Grade 2 pa lang ata ako nun hinihipuan na niya ko pero ibang istorya naman un. Next time reveal ko kung sino sya.
So pano nga ba ako humantong sa ganito? Sa palagay ko, innate na! Hahaha. Likas na sakin at lalabas at lalabas si darna sa kin kahit anong gawin ko. 4th year High school na ata ako nun e meron pa akong role confusion or sexual confusion sa sarili ko. Nung nagcollege naman ako ay nagpakalalaki muna ako kasi sayang ang mga gels na nagkakagusto sa alindog ko. Hehe haba ng hair.
Pero 3rd year college ang pinakasimula ng lahat. Nakipag meet ako. Saglit na meet lang. Hmmm, eyeball lang naman. O sige, medyo may touching. O sige na nga, di lang touching kundi may grabbing pa. Oo na, o sige d lang grabbing may tikiman pa. Waaahh I admit oo! Matagal na tikiman na may labasan. O masaya ka na? haha at ang worst thing was I loved it so ayun Confirmed na. Di lang ata ako tripper hehe pero kunwari tripper ako nun para may dating.
Simula noon ay naging malapot na ang aking mundo. I mean malaWAK na pala ang aking mundo. Ano ba! At unti unti natututunan ko nang tanggapin na ako ay isang.. Darna na nakatago sa katawan ni Captain barbell. Ganun ata ang simula ko..
So pano kamo ako nagsimula? E kayo??
Tuesday, July 20, 2010
1st Meet
Pitong taon na ang nakakaraan nang nagsimula akong mamulat sa mundo ng lalaki sa lalaki. Disiotso anyos pa lang ata ako nun. Uso pa ata noon ang mga chat sa YM na Cute Men's Locker Room, Lalaki sa piling ng Lalaki, Mga Nagshoshow sa Cam etcetera.
Laman ako ng mga chatroom noon dati pero di ako nakikipagmeet. Di ko pa alam ang kalakaran ng buhay noon. Madalas ang tanong nila, 'NASL? TOP o BOT?' na madalas ko naman sinasagot ng
'Jo, 20, m manila.' Iniiwan ko ang tanong about 'Top o Bottom" sapagkat bago pa lang ako noon, walang karanasan.
Maya maya lang ay tatanungin ako kung may pic ako o Webcam na madalas ko namang sagot ay 'WALA' at duon magtatapos ang mga maliligayang oras ng aming pag-uusap. haha Di ko naman alam na ang webcam o pic pala ang ticket mo sa ganuong mundo. I was not informed. haha
Sa tinagal tagal ng panahon natutunan ko rin ibigay ang picture ko na batang bata pa, lampayatot at inosente ang mga mata. Pero may kaba sa aking dibdib, pano kung ang ka chat ko pala ay kaklase ko sa school. Maton kaya ako sa school. Haha
Pero di kalaunan natutunan ko din ang meetup. Nag aaral pa ako nun sa isang pribadong school sa University Belt. May nakachat ako na nasa kapareho ko rin na school. Ala kami pareho pic. We decided to meetup, sa tapat ng school. Burger King ata un.
Eto na, nagpabongga ang lolo nio at naglabas ng cleavage. Alas 4 daw ng hapon ang meetup pero nagpahuli ako ng konti. 4:10 pm ata ako dumating. Nagtetext na siya nun. Sabi niya naka uniform daw sia, stands 5'5 chinito at may bag na itim. So pasok ang kagandahan ko sa Burger King, direcho sa second floor. Hanap ako ng guwapong chinito na 5'5 ang height...
'and I saw his face. And I'm a believer!' hahaha.. Nakita ko siya sa sulok at nakatingin din siya sa akin. He was a face torned between humanlike and orc-like features. Biro lang. Pero ang mukha niya kasi ay parang nabudburan ng tigiding sa mukha. Isa pa, hindi sia 5'5, 5'2 lang siya! maliit lang. D rin sia maxado chinito. ang tumpak lang ay ang sinabi niyang may bag siya na itim.
Lalaki naman kumilos si pogi. He extended his arms for a handshake and I obliged pero ganun pa rin kalayo ang distance namin sa isa't isa. 2 arms away.. Hahaha
V: "Vincent pala. Kaw si Jo d ba?"
Me: "Oo." Then I sat down.
V: "O di ka naman pala bad-looking tulad ng sabi mo. Me itsura ka nga". Umeechos pa ang bakla. Parang trip ako.
Me: "Di naman."
V: "Kumain ka na ba? Treat ko!" Ay pakitang gilas.
Me: "Busog ako e. Saka may pupuntahan din ako after." Unang meetup ko at ganito pa. Pano magdahilan?
V: "San ka punta pare? Gusto mo samahan kita?" RARRR! Tapang ni koya! Di pa tayo close!
Me: "Uwe ako sa province e. Ngaun na rin."
V: "Ahhh san province mo?" Naku humaba pa ang usapan. wrong move.
Me: "Sa Bataan pare. kaya nga nagmamadali ako e.
V: "Kakarating mo lang ah." E ano pa gusto?
Me: "Pare baka di pa ko makakuha ng magandang upuan sa bus e. Hirap naman yun nakatayo ako d ba?"
V: "Ganun? Cge. text text na lng."
Me: "Ge." sabi ko lang un!
Di natapos ang araw ay nagtext din sia pero di ko na sinagot pa. Kunwari wala ako load. or lowbat. O kunwari nakatulog sa bus. Madaling magdahilan para makaiwas. Sayang ang beauty ko sa meetup na yun.
Sa susunod, baka suwertehin. Makahuli ng matabang isda. Peace!
Laman ako ng mga chatroom noon dati pero di ako nakikipagmeet. Di ko pa alam ang kalakaran ng buhay noon. Madalas ang tanong nila, 'NASL? TOP o BOT?' na madalas ko naman sinasagot ng
'Jo, 20, m manila.' Iniiwan ko ang tanong about 'Top o Bottom" sapagkat bago pa lang ako noon, walang karanasan.
Maya maya lang ay tatanungin ako kung may pic ako o Webcam na madalas ko namang sagot ay 'WALA' at duon magtatapos ang mga maliligayang oras ng aming pag-uusap. haha Di ko naman alam na ang webcam o pic pala ang ticket mo sa ganuong mundo. I was not informed. haha
Sa tinagal tagal ng panahon natutunan ko rin ibigay ang picture ko na batang bata pa, lampayatot at inosente ang mga mata. Pero may kaba sa aking dibdib, pano kung ang ka chat ko pala ay kaklase ko sa school. Maton kaya ako sa school. Haha
Pero di kalaunan natutunan ko din ang meetup. Nag aaral pa ako nun sa isang pribadong school sa University Belt. May nakachat ako na nasa kapareho ko rin na school. Ala kami pareho pic. We decided to meetup, sa tapat ng school. Burger King ata un.
Eto na, nagpabongga ang lolo nio at naglabas ng cleavage. Alas 4 daw ng hapon ang meetup pero nagpahuli ako ng konti. 4:10 pm ata ako dumating. Nagtetext na siya nun. Sabi niya naka uniform daw sia, stands 5'5 chinito at may bag na itim. So pasok ang kagandahan ko sa Burger King, direcho sa second floor. Hanap ako ng guwapong chinito na 5'5 ang height...
'and I saw his face. And I'm a believer!' hahaha.. Nakita ko siya sa sulok at nakatingin din siya sa akin. He was a face torned between humanlike and orc-like features. Biro lang. Pero ang mukha niya kasi ay parang nabudburan ng tigiding sa mukha. Isa pa, hindi sia 5'5, 5'2 lang siya! maliit lang. D rin sia maxado chinito. ang tumpak lang ay ang sinabi niyang may bag siya na itim.
Lalaki naman kumilos si pogi. He extended his arms for a handshake and I obliged pero ganun pa rin kalayo ang distance namin sa isa't isa. 2 arms away.. Hahaha
V: "Vincent pala. Kaw si Jo d ba?"
Me: "Oo." Then I sat down.
V: "O di ka naman pala bad-looking tulad ng sabi mo. Me itsura ka nga". Umeechos pa ang bakla. Parang trip ako.
Me: "Di naman."
V: "Kumain ka na ba? Treat ko!" Ay pakitang gilas.
Me: "Busog ako e. Saka may pupuntahan din ako after." Unang meetup ko at ganito pa. Pano magdahilan?
V: "San ka punta pare? Gusto mo samahan kita?" RARRR! Tapang ni koya! Di pa tayo close!
Me: "Uwe ako sa province e. Ngaun na rin."
V: "Ahhh san province mo?" Naku humaba pa ang usapan. wrong move.
Me: "Sa Bataan pare. kaya nga nagmamadali ako e.
V: "Kakarating mo lang ah." E ano pa gusto?
Me: "Pare baka di pa ko makakuha ng magandang upuan sa bus e. Hirap naman yun nakatayo ako d ba?"
V: "Ganun? Cge. text text na lng."
Me: "Ge." sabi ko lang un!
Di natapos ang araw ay nagtext din sia pero di ko na sinagot pa. Kunwari wala ako load. or lowbat. O kunwari nakatulog sa bus. Madaling magdahilan para makaiwas. Sayang ang beauty ko sa meetup na yun.
Sa susunod, baka suwertehin. Makahuli ng matabang isda. Peace!
Baguhan
Naaalala niyo pa ba ng baguhan pa kayo sa mundong ginagalawan natin ngaun? Tago pa sa harap ng madla ang pilit nating kinikimkim na pagnanasa sa kalooban natin. Parang naghuhumiyaw na boses sa loob na nagsasabing 'I want to be free' ngunit pilit nating pinipigilan sapagkat sa mundong ito, madalas tayo ang talo.
Yon ang mga pananaw natin dati sa mundong nais natin pasukan. Mahirap maging kakaiba, ika nga ng iba. Pero sa totoo lang, di tayo ang naiiba kundi ang makikitid nilang mga utak. Noon, isang salot ang maging tulad natin. Kinamumuhian, sinisiraan at sinasaktan sa kasalanan na di namn natin kagustuhan. Malupit ang mundo ika nga nila.
Subalit ano't ano pa man ay dumating din ang panahon na ikinahihintay natin. Panahon na natutunan tayong tanggapin ng mga taong nakapaligid sa atin. Lumawak ang ating impluwesya at nauso ang mga salitang jargon na tumatatak na sa ating kaisipan tulad ng 'PLU, tripper, curious, top, bottom, versa, etcetera etcetera'.
Nakakatuwang isipin na pati minsan ay maging straight kuno ay pumapatol na sa tin. Curious daw pero ang totoo may pagnanasa naman.
Naalala ko noon ang isa kong naka chat sa net, ang sabi niya pa noon.. "Pare, straight ako. Nangtitrip lang." Tawagin natin siyang "STR8Boi". Aba siyempre kinagat ng lolo mo ang sabi nia. Usap kami ng matagalan sa chat hanggang sa mauwi sa hindi inaasahang meetup. Eyeball ika nga ng madami. Straight naman ako kumilos kaya wala naman siya proproblemahin.
Nagkita kami sa isang mall sa Maynila. Straight daw siya kaya kampante ako na makipagkita. Nauna akong dumating sa meeting place. SA isip isip ko, malamang mukhang sanggano o tambay ang ka meet ko. D na kami nakapagpalit ng pic noon kasi wala daw siya pic at ganun din naman ako.
Mula sa di kalayuan ay may isang guwapong lalaki ang papalapit sa akin. So eye to eye contact ang lolo mo para malaman kung siya si STR8boi. Matangkad siya at maganda ang built ng pangangatawan. Napatingin din sia sa akin, medyo matagal na titig. Mas matagal pa sa naiimagine mo. Pero lumagpas ng lakad si guwapo. Di ata siya si STR8boi.
Hayyy.. Sayang.. Sinundan ko pa rin siya ng tingin nang may kumalabit sa akin.
"Excuse me.. Ikaw ba si Jo***?" ang tanong niya sa akin. Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses at laking mangha ko sa nakita ko.
Isang lalaki na punong puno ng foundation ang mukha. Stands 5'6 at balingkinitan ang pangangatawan. Hapit ang damit na pawang nagsasabing "EMO ako" at fitted din ng pants. Anong klaseng straight to? Tanong ko sa sarili ko.
Medyo matagal na nakanganga ang bibig ko. "Oo." yun na lang ang nasambit ko. Sumagot naman siya na sia daw si STR8boi.
Parang gumuho ang mga pangarap ng lolo mo nun. Haha Straight daw siya. Parang Binuhusan ako ng malamig na tubig na may halong gulaman at sago. Gusto kong mag evaporate! O tawagin ang maskman para puksain ang nilalang sa harap ko.
"Ok ka lang?" tanong niya sa akin gamit ang boses na walang katigas tigas. Doon ko napansin na natahimik na pala ako. Culture Shock! Sino bang hindi?
KUng kaya nilabas ko ang laser sword ko para puksain siya. I mean, nilabas ko ang cellphone ko at kunwari busy sa pagtext kahit pa lowbat na ako. Sabay text sa 222 ng kahit na ano.
*Tut tut.. Tut tut..* sabi ni cellphone. Kunwari basa ako ng text at pang OSCAR Awards performance ko sinabi na hinahanap ako sa bahay kasi may problema si bunso namin.
Napatingin na lang sa kin si STR8boi. Wala siyang nagawa kundi ang um-oo na lang. Sabi ko ay kailangan ko ng umuwe. At simula noon ay I lived happily ever after. haha
Kung kaya, dahil sa exprience na yon ay may natutunan akong moral lesson in life.
Huwag isipin na ang mga ka meet mo ay guapo! :D
Huwag umasa sa straight daw sa chat pero nakikipagmeet. Malamang mas malamya pa sa yo yun.
Laging ihanda ang cellphone in times of emergency. Di mo alam kung kailan sila magiging handy. :D
Kung baguhan ka, be informed muna. Ugaliin makipag exchange ng pics. :D
Yon ang mga pananaw natin dati sa mundong nais natin pasukan. Mahirap maging kakaiba, ika nga ng iba. Pero sa totoo lang, di tayo ang naiiba kundi ang makikitid nilang mga utak. Noon, isang salot ang maging tulad natin. Kinamumuhian, sinisiraan at sinasaktan sa kasalanan na di namn natin kagustuhan. Malupit ang mundo ika nga nila.
Subalit ano't ano pa man ay dumating din ang panahon na ikinahihintay natin. Panahon na natutunan tayong tanggapin ng mga taong nakapaligid sa atin. Lumawak ang ating impluwesya at nauso ang mga salitang jargon na tumatatak na sa ating kaisipan tulad ng 'PLU, tripper, curious, top, bottom, versa, etcetera etcetera'.
Nakakatuwang isipin na pati minsan ay maging straight kuno ay pumapatol na sa tin. Curious daw pero ang totoo may pagnanasa naman.
Naalala ko noon ang isa kong naka chat sa net, ang sabi niya pa noon.. "Pare, straight ako. Nangtitrip lang." Tawagin natin siyang "STR8Boi". Aba siyempre kinagat ng lolo mo ang sabi nia. Usap kami ng matagalan sa chat hanggang sa mauwi sa hindi inaasahang meetup. Eyeball ika nga ng madami. Straight naman ako kumilos kaya wala naman siya proproblemahin.
Nagkita kami sa isang mall sa Maynila. Straight daw siya kaya kampante ako na makipagkita. Nauna akong dumating sa meeting place. SA isip isip ko, malamang mukhang sanggano o tambay ang ka meet ko. D na kami nakapagpalit ng pic noon kasi wala daw siya pic at ganun din naman ako.
Mula sa di kalayuan ay may isang guwapong lalaki ang papalapit sa akin. So eye to eye contact ang lolo mo para malaman kung siya si STR8boi. Matangkad siya at maganda ang built ng pangangatawan. Napatingin din sia sa akin, medyo matagal na titig. Mas matagal pa sa naiimagine mo. Pero lumagpas ng lakad si guwapo. Di ata siya si STR8boi.
Hayyy.. Sayang.. Sinundan ko pa rin siya ng tingin nang may kumalabit sa akin.
"Excuse me.. Ikaw ba si Jo***?" ang tanong niya sa akin. Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses at laking mangha ko sa nakita ko.
Isang lalaki na punong puno ng foundation ang mukha. Stands 5'6 at balingkinitan ang pangangatawan. Hapit ang damit na pawang nagsasabing "EMO ako" at fitted din ng pants. Anong klaseng straight to? Tanong ko sa sarili ko.
Medyo matagal na nakanganga ang bibig ko. "Oo." yun na lang ang nasambit ko. Sumagot naman siya na sia daw si STR8boi.
Parang gumuho ang mga pangarap ng lolo mo nun. Haha Straight daw siya. Parang Binuhusan ako ng malamig na tubig na may halong gulaman at sago. Gusto kong mag evaporate! O tawagin ang maskman para puksain ang nilalang sa harap ko.
"Ok ka lang?" tanong niya sa akin gamit ang boses na walang katigas tigas. Doon ko napansin na natahimik na pala ako. Culture Shock! Sino bang hindi?
KUng kaya nilabas ko ang laser sword ko para puksain siya. I mean, nilabas ko ang cellphone ko at kunwari busy sa pagtext kahit pa lowbat na ako. Sabay text sa 222 ng kahit na ano.
*Tut tut.. Tut tut..* sabi ni cellphone. Kunwari basa ako ng text at pang OSCAR Awards performance ko sinabi na hinahanap ako sa bahay kasi may problema si bunso namin.
Napatingin na lang sa kin si STR8boi. Wala siyang nagawa kundi ang um-oo na lang. Sabi ko ay kailangan ko ng umuwe. At simula noon ay I lived happily ever after. haha
Kung kaya, dahil sa exprience na yon ay may natutunan akong moral lesson in life.
Huwag isipin na ang mga ka meet mo ay guapo! :D
Huwag umasa sa straight daw sa chat pero nakikipagmeet. Malamang mas malamya pa sa yo yun.
Laging ihanda ang cellphone in times of emergency. Di mo alam kung kailan sila magiging handy. :D
Kung baguhan ka, be informed muna. Ugaliin makipag exchange ng pics. :D
Subscribe to:
Posts (Atom)